Dostęp do tej części portalu wymaga zalogowania

Diagnoza w socjoterapii. Ujęcie psychodynamiczne

autor: Anna Jędrych , źródło: Plasterek.pl

brak oceny

Diagnoza w socjoterapiiDiagnoza w socjoterapii.

Ujęcie psychodynamiczne


Autor: Maciej Wilk

Wydawnictwo: GWP

Data wydania: 2014


Socjoterapia. Brzmi intrygująco, szczególnie, kiedy dodamy, że w ujęciu psychodynamicznym. Autor określa ją jako zespół oddziaływań psychopedagogicznych realizowanych w trakcie zajęć grupowych w stosunku do dzieci i młodzieży z grup ryzyka oraz zagrożonych dysfunkcjami psychospołecznymi. Czym dokładnie socjoterapia ma się zająć? Dlaczego właśnie tym i pod jakim kątem? Na te i wiele innych pytań, często nurtujących profesjonalistów, ale i rodziców, nauczycieli, opiekunów czy po prostu entuzjastów powyższej tematyki, odpowiedzi udziela Maciej Wilk w swojej książce „Diagnoza w socjoterapii. Ujęcie psychodynamiczne". To pozycja, po którą warto sięgnąć. Dlaczego?!

 Celem książki, jak zaznacza jej autor, jest opis znaczenia, celów, funkcji i specyficznych aspektów socjoterapii oraz procesu diagnozy i kwalifikacji do oddziaływań socjoterapeutycznych w kontekście psychodynamicznej koncepcji funkcjonowania człowieka. Publikacja wyjaśnia czym socjoterapia różni się od standardowej psychoterapii i jak wygląda właściwa diagnoza. Autor książki dąży do ujednolicenia i doprecyzowania definicji, którymi się posługujemy, aby się one nie rozmywały. Wyobraźmy sobie sytuację: odbyliśmy właśnie bardzo wartościową rozmowę z przyjacielem, przyniosła nam ona ulgę, uwolniła od nadmiaru emocji, ale czy możemy powiedzieć, że spełniła funkcję terapeutyczną?! Rozmowa ta nie pociągnęła za sobą przecież długotrwałej zmiany osobowości, nie miała też związku z procesem leczenia. No właśnie... . Zapożyczanie terminów prowadzi do zacierania granic między odmiennymi działaniami z kręgu pomocy psychologicznej, dodatkowo wprowadza w świadomość społeczeństwa przekonanie, że np. taniec zmienia osobowość, a powtarzanie afirmacji leczy. Działania takie raczej rozwijają osobowość, nakierowują na samorealizację, zdobywanie wiedzy i umiejętności psychospołecznych, a nie zmieniają czy leczą.

 

Książka ma uporządkowaną strukturę. Autor podzielił ją na cztery części. Pierwsza z nich stanowi zbiór bardzo różnorodnych definicji, spis zadań i celów zarówno socjoterapii, jak i psychoterapii oraz diagnozy. Dostarcza również informacji o tym, dlaczego i dla kogo powyższe oddziaływania są przeznaczone. Autor stara się także stworzyć profil 'idealnego' socjoteraputy - empatycznego, otwartego na zmiany, cierpliwego, gotowego na niepewność, zdziwienie oraz pokorne przyjęcie wymienionych stanów.

Części druga i trzecia traktują o diagnozie dzieci oraz diagnozie młodzieży z uwzględnieniem wnikliwych opisów kolejnych etapów dojrzewania zarówno dziewcząt, jak i chłopców. Poznajemy całe mnóstwo dylematów i trudności, z którymi dzieci i młodzież muszą się borykać w okresie latencji, który charakteryzuje pasywność i zależność, a następnie w okresie adolescencji, który to jest czasem kryzysu, aktywności, toruje drogę ku dorosłości. W obu częściach pojawia się także zetknięcie perspektywy rozwojowej z psychopatologią. Autor próbuje rozstrzygnąć, jak odróżnić normę rozwojową od zaburzenia, regresji w rozwoju bądź zaburzeń natury psychopatologicznej lub psychiatrycznej. Zapoznaje nas również z dosyć rozległą tematyką dziecięcej i młodzieńczej depresyjności, niedostosowania społecznego i zaburzeń zachowania, zaburzeń jedzenia, urazów emocjonalnych oraz uzależnień. Zjawiska te autor opisuje w sposób zwięzły, jasny i konkretny, a zarazem bardzo interesujący, proponując przy tym najbardziej skuteczne formy wsparcia i leczenia ewentualnych zaburzeń.

 Ostatnia część książki porusza temat norm i zasad w pracy socjoterapeutycznej. Autor wspomina o roli, jaką pełnią w całym procesie socjoterapii, proponuje także zestaw różnego rodzaju zasad funkcjonowania w grupie, jakie należałoby uwzględnić w pracy z dziećmi i młodzieżą. Podkreśla wagę nastawienia uczestników zajęć do tychże norm i zasad. Wreszcie ukazuje całkowity obraz funkcjonowania w grupie socjoterapeutycznej, charakteryzując kluczową i odpowiedzialną rolę socjoterapeuty oraz proces adaptacji i wszelkie formy aktywności uczestników grupy.


To, co według mnie jest dodatkowym plusem publikacji, to fakt, iż autor pokusił się o przypisy, które w dogodny sposób wyjaśniają podstawowe pojęcia czy zjawiska opisywane w książce. Przekłada się to na lepsze zrozumienie czytanej treści. Dodatkowo najistotniejsze fragmenty tekstu, zostały odpowiednio zaznaczone i wyeksponowane poprzez użycie pogrubionej czcionki, dzięki czemu czytelnik przyswaja to, co najistotniejsze i warte zapamiętania.

„Diagnoza w socjoterapii..." to swego rodzaju poradnik wzbogacający zasób wiedzy i udoskonalający codzienną pracę - przeznaczony głównie dla profesjonalistów zajmujących się różnorodnymi formami pomocy psychologicznej. Ale nie tylko. Myślę, że zarówno rodzice, opiekunowie, jak i nauczyciele mogliby wiele skorzystać, wertując stronice „Diagnozy w socjoterapii...", która to stanowi wspaniałe źródło wiedzy o problemach rozwojowych, trudnościach i dylematach dzieci i młodzieży. Publikacja ta, bez wątpienia, wiele wyjaśnia, wiele pozwala zrozumieć, wiele zaakceptować. Jednocześnie daje szansę, na zmianę punktu widzenia, być może także sposobu działania. A wszystko po to, by wyjść naprzeciw dojrzewającemu pokoleniu, by go nie skrzywdzić, a udzielić prawdziwego wsparcia i fachowej pomocy. 

 

Anna Jędrych


| Dodaj do ulubionych
Udostępnij |

Komentarze (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz

Nie ma jeszcze komentarzy